VC’ler yeni başlayanları zorluyor – yatırımcıları da kelebek vidaları sıkacak mı? • Tmzilla

Son on yılda, birçok risk sermayedarı muazzam kişisel servetler elde etti. Paranın bir kısmı, daha iyi performans gösteren şirketlere yapılan yatırımlardan elde edildi. Ancak servetlerinin çoğu, tarihte hiç olmadığı kadar hızlı bir şekilde art arda artan fon boyutları eşi benzeri görülmemiş seviyelere çıktıkça hızla toplanan yönetim ücretlerine dayanıyor.

Piyasanın değiştiği ve muhtemelen en azından önümüzdeki bir veya iki yıl boyunca herkes için daha zorlu bir ortam olarak kalacağı göz önüne alındığında, şu anda ne olacağı açık bir sorudur. Sektörün sınırlı ortakları – “paranın arkasındaki para” – tıpkı risk sermayedarlarının şu anda kurucularından daha iyi şartlar talep etmesi gibi, girişim yöneticilerinden daha iyi şartlar talep edecek mi?

VC’leri finanse eden kurumların kaldıraçlarını kullanmaları ve fonların ne kadar hızlı toplandığı veya endüstrinin çeşitlilik eksikliği veya kârların bölünebilmesi için aşılması gereken engeller konusunda geri adım atmaları için bir an olsaydı, şimdi görünüşe göre zaman olsun Yine de bu hafta LP’lerle yapılan sayısız sohbette bu editöre verilen mesaj aynıydı. LP’ler tekneyi sallamaya cesaret edemiyorlar ve tahsislerini yıllarca süren sağlam getirilerden sonra sözde üst düzey fonlara riske atıyorlar.

Daha düşük performans gösterenlerden ve gelişmekte olan yöneticilerden de talepte bulunmaları muhtemel değildir. Neden olmasın? Çünkü ikinci gruplara bir hareket halindeki piyasada daha fazla zaman ve sermaye sağlanabilirken, LP’ler kendi piyasa kaynaklı nakit kısıtlamaları göz önüne alındığında şu anda onlardan geri çekiliyor. (“Bu tür piyasalar, sahip olanlar ve olmayanlar arasındaki ayrımı şiddetlendiriyor,” diye gözlemledi bir LP. “İlişki listemize birini eklediğimizde,” diye ekledi bir başkası, “en az iki fon için olmasını bekliyoruz, ancak bu, piyasalar gerçekten zorluysa bu beklentileri karşılayabileceğimiz anlamına gelmez.”)

Bazıları, özellikle son yıllarda kadınların ve girişim endüstrisinde yeterince temsil edilmeyen diğerlerinin ellerine daha fazla yatırım sermayesi koyarak oyun alanını eşitlemeye ilişkin çok fazla konuşmanın ardından, geri bildirimleri sinir bozucu bulabilir. LP’lerin girişim tahsislerini yöneten VC’lerle olan istikrarsız ilişkisinin altını çizerek, hiçbiri kayıtlarda konuşmak istemedi.

Ama ya daha fazla omurgaları olsaydı? Ya onlar abilir misilleme korkusu olmadan yöneticilere tam olarak ne düşündüklerini söylemek? Büyük bir finans kuruluşunun genel müdüründen daha küçük bir fon yöneticisine kadar bir avuç kurumsal yatırımcıyla yaptığımız görüşmelere dayanarak risk sermayedarlarının duyabileceği yarım düzine yakınma burada. Kendileri olsaydı, değiştirmek istedikleri şeyler arasında:

Garip terimler. Sınırlı bir ortağa göre, son yıllarda sözde “zaman ve dikkat” standartları -sınırlı ortak anlaşmalarında “kilit” kişilerin tüm iş zamanlarını büyük ölçüde topladıkları fona ayırmalarını sağlamayı amaçlayan dil- ortaya çıkmaya başladı. neredeyse tamamen kaybolmadan önce giderek daha az sıklıkla. Sorunun bir kısmı, artan sayıda genel ortağın değildi tüm dikkatlerini fonlarına odaklamak; başka günlük işleri vardı ve olmaya devam ediyor. “Temelde” diyor bu kişi, “GP’ler ‘Bize para verin ve soru sorma’ diyorlardı.”

Kaybolan danışma kurulları. Sınırlı bir ortak, bunların son yıllarda, özellikle de daha küçük fonlar söz konusu olduğunda, büyük ölçüde rafa kaldırıldığını ve bunun rahatsız edici bir gelişme olduğunu söylüyor. LP, bu tür yönetim kurulu üyelerinin “hala çıkar çatışmalarında bir rol üstlendiğini” gözlemliyor ve “bu marjlarla ilgili yönetişimle ilgili hükümler de dahil”, örneğin “LP açısından baştan savma olan agresif pozisyonlar alan kişiler” gibi.

Hiper hızlı bağış toplama. Son yıllarda birçok LP rutin dağıtımlar alıyordu, ancak portföy yöneticileri tarafından neredeyse bu çekleri bozdurdukları kadar hızlı bir şekilde yeni fonlar taahhüt etmeleri isteniyordu. Gerçekten de risk sermayedarları bu kaynak yaratma döngülerini sıkıştırdıkça – her dört yılda bir yerine LP’lere her 18 ayda bir ve bazen yeni fon taahhütleri için daha hızlı dönüyorlardı – bu, yatırımcıları için zaman çeşitliliği eksikliği yarattı. Bir yönetici, “Bu küçük dilimleri momentum pazarlarına yatırıyorsunuz ve bu sadece kokuyor” diyor, “çünkü fiyat ortamı çeşitlendirmesi yok. Bazı risk sermayedarları tüm fonlarını 2020’nin ikinci yarısı ile 2021’in ilk yarısına yatırdı ve ‘Tanrım, acaba bu nasıl sonuçlanacak?’

Kötü tutumlar. Birkaç LP’ye göre, denklemin içine çok fazla kibir girdi. (“Belirli [general partners] şöyle olurdu: al ya da bırak.”) LP’ler, işleri yapmak için eşit, ölçülü bir hız için söylenecek çok şey olduğunu ve ilerleme hızı pencereden çıktıkça bazı durumlarda karşılıklı saygının da arttığını savundu.

fırsat fonları. LP’ler fırsat fonlarından nefret eder! Bunları can sıkıcı bulmalarının ilk nedenlerinden biri, bir fon yöneticisinin “çıkış yapan” portföy şirketlerini desteklemesi amaçlanan bu araçları, bir risk sermayedarının fonunun sözde büyüklük disiplininde gezinmesinin sinsi bir yolu olarak görmeleridir.

Daha büyük bir sorun, bir LP’nin tanımladığı gibi, fırsat fonlarıyla “doğal çatışma” olmasıdır. Bir LP olarak, bir firmanın ana fonunda hisseye sahip olabileceğini ve aynı şirkette fırsat fonunda bu ilk hisseyle doğrudan zıt olabilecek farklı türde bir menkul kıymete sahip olabileceğini düşünün. (LP’ye fırsat fonunda imtiyazlı hisselerin sunulduğu, yani kurumunun erken aşama fondaki hisselerinin adi hisselere dönüştürüldüğü veya başka bir şekilde “imtiyaz yığınının aşağı itildiği” bir senaryo düşünün.)

Son olarak, konuştuğumuz LP’ler son yıllarda erken aşama fonlarına erişmek için risk sermayedarlarının fırsat fonlarına rutin olarak yatırım yapmaya zorlandıklarından şikayet ettiler, oysa onları ilgilendiren tek şey erken aşama fonlarıydı.

Girişim şirketlerinin diğer araçlarına destek verilmesi isteniyor. Çok sayıda firma, doğası gereği küresel olan veya kamu piyasasına daha fazla para yatırdıklarını gören yeni stratejiler uygulamaya koydu. Ancak LP’ler yayılmayı sevmez (kendi portföylerini çeşitlendirmeyi daha karmaşık hale getirir). Bu görev sürüngeniyle birlikte oynadıkları beklentisinden de rahatsız oldular. Dünyanın en önde gelen girişim ekiplerinden birinde atanmasından çok memnun olan ancak aynı zamanda firmanın daha yeni odak alanlarından hayal kırıklığına uğramış bir LP şöyle diyor: “Yaptıkları pek çok şeyi yapma hakkını kazandılar. yapıyor, ancak girişim fonunu öylece seçemeyeceğiniz duygusu var; birden fazla fonu desteklemenizi istiyorlar.”

LP, geçinmek için gittiğini söyledi. Girişim şirketi ona, yardımcı stratejileri uygun olmazsa, kararı kendisine karşı bir grev olarak saymayacağını, ancak o buna tam olarak inanmadığını, kelime oyunu yapılmadığını söyledi.

Yine de, girişim endüstrisini finanse eden sınırlı ortak ve diğerleri, zamanla daha az çekingen olabilir. Örneğin, bu haftanın başlarında kıdemli VC Peter Wagner ile yaptığı ayrı bir sohbette Wagner, dot.com’un çökmesi sırasında bir dizi girişim firmasının fonlarının boyutunu küçülterek LP’lerini paçavradan kurtardığını gözlemledi. Wagner’in uzun yıllar genel ortak olarak çalıştığı Accel de bu ekipler arasında yer aldı.

Wagner aynı şeyin şimdi olacağından şüpheli. Accel, o sırada dar bir şekilde erken aşamadaki yatırımlara odaklanmıştı, oysa bugün Accel ve diğer pek çok şirket, topladıklarını uygulayabilecekleri birden fazla fonu ve birden fazla stratejiyi denetliyor.

Ancak geri dönüşleri tutmazsa, LP’ler bıkabilir ve harekete geçebilir, dedi Wagner. “Oynamak oldukça uzun yıllar alıyor,” dedi ve bundan yıllar sonra, “farklı bir durumda olabiliriz. [better] ekonomik çevre.” Belki de kısacası o an geçmiş olacaktır. Olmadıysa, ancak mevcut pazar bu şekilde devam ederse, “Eğer olursa hiç şaşırmam” dedi. [more favorable LP terms] önümüzdeki bir veya iki yıl içinde tartışılıyordu.