Elazığ’ın tek bayan seyisi oldu! Yapamayanlara inat…
Elazığ’da yaşayan Pınar Tıraş, 2017 yılında seyislik diplomasını aldı. ‘Yapamazsın, sen kadınsın’ diyenlere karşın hırs yapan Tıraş, 5 yıldır …
Elazığ’da yaşayan Pınar Tıraş, 2017 yılında seyislik diplomasını aldı. ‘Yapamazsın, sen kadınsın’ diyenlere karşın hırs yapan Tıraş, 5 yıldır Elazığ’ın tek bayan seyisi olmanın gururunu yaşıyor.
HABERE İLİŞKİN GÖRÜNTÜ İÇİN TIKLAYIN İZLE
Tıraş, belgeyi aldıktan sonra etrafındaki vatandaşların ‘Yapamazsın, sen kadınsın’ demelerine aldırış etmeyerek işinin başına geçti. 5 yıldır profesyonel olarak seyislik yapan, sabahın birinci saatlerinde çiftliğe gelerek atların bakımlarını yaptıktan sonra onlarla ilgilenen Tıraş, “Atlara olan bağım çocuklarıma olan bağımdan daha fazla.” dedi.
“YAPAMAZSIN DEDİLER, HIRS YAPTIM”
Tarım ve Orman Vilayet Müdürlüğü ile Türkiye Jokey Kulübü’nün başlattığı ortak bir projeye başvurduğunu ve bu projenin Türkiye’de bir birinci olmasından ötürü ilgisinin olduğunu belirten seyis Pınar Tıraş, şunları tabir etti:
“Bu kadar ileri düzeye getirmeyi düşünmemiştim lakin ben de arkadaşlarla birlikte gidip kurslara katıldım ve muvaffakiyet oldum. Lisansımı aldım ve 5 yıldır lisanslı seyislik yapıyorum. Bana yapamazsın dediler. Onların söylemi beni hırslandırdı ve o yapamazsın diyenlere inat işimi yapıyorum. Ben hipodroma birinci gittiğimde birkaç seyis arkadaş bizim derslerimize giriyordu, biz o vakit eğitim sürecindeydik onlara dönerek gün gelecek sizlere rakip olacağım demiştim hepsi inanıyoruz demişti ben de onlara rakip oldum…”
Daha sonra kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Atlar benim çocuklarım gibiler. Konutta nasıl çocuklara bakmak zorundaysan burada da bunlara bakmak zorundayım zira bunlar bize daha muhtaç. Bunların ağzı ve lisanı yok her vakit seni beklerle verirsen yerler vermezsen yiyemezler maalesef o yüzden atlara olan bağım çocuklara olan bağımdan daha fazla. 2017 yılında işe başladığım vakit birkaç arkadaşla başladık. Kimisi işin zorluğundan bıraktı, kimisi yapamadı bıraktı ben de bir gün bırakır mıyım diye düşünmüyor değildim ancak hiç o denli bir şey yaşamadım. Bırakan arkadaşlarımdan tek farkım benim şanslı olmamdı. Daima çalıştığım yerlerde patronlarımla arkadaş üzere oldum. İşimi de bilerek yaptım kimsenin bana bir şey söylemesine gerek kalmadı. Çalıştığım yerdeki işverenler da benim hayvan sevgimi gördüler o yüzden de tahminen tercih edilen oldum. 2017 yılında 40 bayan olarak kursa yazıldık çalışan 4 kişi vardı Elazığ’da ancak şu anda tek çalışan benim.”